Σήμερα κλείνουν 24 χρόνια ακριβώς από τότε που έφυγε ο μεγάλος λαϊκός μας βάρδος, ο Στράτος Διονυσίου. Έφυγε ξαφνικά ένα πρωί όπως λέει και το γνωστό τραγούδι, αφήνοντας κατά πολύ φτωχότερη την ελληνική μουσική σκηνή. Η ομάδα του giaparea θα επιχειρήσει λοιπόν να σας παρουσιάσει ένα μικρό αφιέρωμα για αυτό τον μεγάλο καλλιτέχνη, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Ας το δούμε λοιπόν.
Ο μεγάλος αυτός τραγουδιστής γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1935 στη Νιγρίτα των Σερρών. Γιος προσφύγων από τη Μικρά Ασία, μπήκε στα βάσανα της ζωής από πολύ μικρός καθώς η φτώχεια και η κατοχή ήταν φαινόμενα της καθημερινότητας. Στα παραπάνω προστέθηκε και η ορφάνια, καθώς το 1948 έχασε τον πατέρα του. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1947, ο Στράτος Διονυσίου άφησε το χωριό του και πήγε να ζήσει στους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης. Εκεί, το 1955 παντρεύτηκε τον παιδικό του έρωτα, τη Γεωργία Λαβένη, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Αφού άλλαξε πολλές δουλειές προκειμένου να εξασφαλίζει τα προς το ζην, έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας τραγουδιστής στο κέντρο «Φαρίντα» της Θεσσαλονίκης. Τα προηγούμενα χρόνια ο Διονυσίου είχε ήδη γίνει γνωστός στα μαγαζιά της πόλης, στα οποία γυρνούσε και τραγουδούσε χωρίς όμως να δουλεύει. Από πολύ νωρίς μάλιστα τράβηξε το ενδιαφέρον γνωστών καλλιτεχνών, οι οποίοι τον προέτρεπαν να κατέβει στην Αθήνα, ώστε να βρεθεί ανάμεσα σε ήδη καταξιωμένους μουσικούς και τραγουδιστές.
Μετά από τρομερές οικονομικές δυσκολίες, ο Στράτος αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα, μερικούς μόνο μήνες μετά την πρώτη του εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Εκεί γνωρίστηκε με την Καίτη Γκρέυ, η οποία και του πρότεινε συνεργασία. Έτσι ξεκίνησαν μαζί στον «Αστέρα» της Κοκκινιάς. Στο μεταξύ, την ίδια χρονιά, το 1959, ο Στράτος Διονυσίου γραμμοφώνησε και τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών με το τραγούδι «Δεν είμαι ένοχος» σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και μουσική Σταύρου Χατζηδάκη να κάνει αξιοσημείωτη επιτυχία. Στη συνέχεια, ο Στράτος Διονυσίου υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία "Columbia". Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι τρία χρόνια νωρίτερα είχε ηχογραφήσει σε δίσκο του Νίκου Μαύρου (του πρώτου μπουζουξή του Στράτου) το τραγούδι «Παράγκες και παλάτια» για λογαριασμό της εταιρείας «Odeon». Ο δίσκος θάφτηκε για λόγους που ο Στράτος απέφευγε να αποκαλύψει.
Ωστόσο ο Στράτος δεν άργησε να κάνει ξανά μεγάλες επιτυχίες. «Δεν με πόνεσε κανείς», το ινδικό τραγούδι «Duniya mein hum aaye hain» (που ερμήνευε η Nargish στο έργο «Mother India», ή στα ελληνικά «Γη ποτισμένη με ιδρώτα») διασκευασμένο από τον Μπάμπη Μπακάλη, «Της αγάπης μου το δίσκο» σε διασκευή Μπάμπη Μπακάλη, «Το ηλεκτρόφωνο», «Φύγε-Φύγε» σε μουσική Ατταλίδη και στίχους Βίρβου, είναι μερικές μόνο από αυτές. Έτσι σύντομα, οι μεγάλοι του χώρου άρχισαν να εμπιστεύονται στο νεαρό τότε Στράτο παλιές τους επιτυχίες, οι οποίες κυκλοφόρησαν σε δεύτερη εκτέλεση με τη φωνή του. «Αχάριστη» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Το παλιογέφυρο» και το «Πριν το χάραμα» τραγούδια του Γιάννη Παπαϊωάννου, «Η μπαμπέσα» του Γιώργου Μητσάκη, «Το φτωχομπούζουκο» του Μανώλη Χιώτη, έγιναν επιτυχίες για δεύτερη φορά.
Βέβαια την μεγάλη του δόξα ο Στράτος Διονυσίου τη γνώρισε το 1967. Εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκε και άρχισε να συνεργάζεται με έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού, τον Άκη Πάνου. Ο Πάνου του έδωσε τραγούδια που έγιναν ευθύς επιτυχίες: «Και τι δεν κάνω», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Άστη να φύγει», «Εγώ καλά σου τα 'λεγα», «Στο σταθμό του Μονάχου», «Ήταν ψεύτικα», «Μια γυναίκα», «Φέρτε το παιδί του χάρου» έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες στα επόμενα χρόνια.
Το μαγαζί «ΣΟΥ-ΜΟΥ», όπου εμφανιζόταν, γνώρισε μεγάλες δόξες και η επιτυχία του Στράτου το κατέταξε στα καλύτερα νυχτερινά κέντρα της πρωτεύουσας. Εκεί τον άκουσε ο Μίμης Πλέσσας και έπειτα από δύο μήνες του έγραψε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου που προοριζόταν για την ταινία «Ορατότης μηδέν» με τον Νίκο Κούρκουλο. Χαρακτηριστικό είναι πως το τραγούδι έγινε επιτυχία πριν από την ταινία.
Από εκεί και έπειτα ο Στράτος κυκλοφόρησε πλήθος τραγουδιών που έσπασαν κάθε ρεκόρ πωλήσεων: «Ο παλιατζής», «Ένας αϊτός γκρεμίστηκε», «Αγάπη μου επικίνδυνη», «Αφιλότιμη», είναι μερικές μόνο από τις μεγάλες του επιτυχίες. Ο Στράτος πρώτα έκανε επιτυχίες τα τραγούδια του μέσα στα μαγαζιά και έπειτα στους δίσκους. Ενδεικτικό είναι ότι στα μαγαζιά που δούλεψε, πρωτοτραγούδησε πάνω από 5.000 τραγούδια, εκ των οποίων επέλεγε αυτά που θα έβγαζε σε δίσκο. Ότι τραγούδι κυκλοφορούσε γίνονταν αμέσως επιτυχία. Παίρνοντας χάρη για τα υπόλοιπα δύο χρόνια της ποινής του, ο Στράτος αποφυλακίστηκε την άνοιξη 1976. Η περίοδος της φυλακής του στοίχισε, όμως δεν σταμάτησε το τραγούδι. Ο Διονυσίου ξαναβγαίνει στο τραγούδι πιο θριαμβευτικά από ποτέ, με πολύ μεγάλες επιτυχίες με μια διαδρομή 14 χρόνων σταθερά στην κορυφή. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο συνάδελφός και αδερφικός του φίλος Τόλης Βοσκόπουλος ο οποίος του στάθηκε στη δύσκολη αυτή στιγμή της ζωής του και το 1977 του έγραψε το τραγούδι «Αποκοιμήθηκα». Και δισκογραφικά αλλά και κάθε βράδυ στα μαγαζιά που δούλεψε, κάθε δουλειά του Στράτου ήτανε εγγυημένα επιτυχημένη. Μέχρι το τελευταίο του βράδυ στις 10 Μαΐου του 1990 στο δικό του πλέον μαγαζί «Στράτος» ο λαϊκός βάρδος ακτινοβολούσε στο πάλκο που υπηρέτησε πιστά για 31 χρόνια.
Τη δεκαετία του '80 ο Στράτος Διονυσίου έσπασε κάθε ρεκόρ πωλήσεων. Έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες, τραγούδια που όχι μόνο ακούγονται και σήμερα, αλλά βγαίνουν σε δίσκους, σε επανεκτελέσεις και σε διασκευές. Είναι λίγο-πολύ τα τραγούδια που όλοι κάποτε τραγούδησαμε και ακούγονται ως και σήμερα από τα ραδιόφωνα σαν να είναι καινούρια. «Υποκρίνεσαι», «Τα πήρες όλα», «Και λέγε-λέγε», «Άκου βρε φίλε», «Ο λαός τραγούδι θέλει», «Ο Σαλονικιός», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Εγώ ο ξένος», «Της γυναίκας η καρδιά», «Ο ταξιτζής» και πολλά άλλα. Παράλληλα συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού: Τάκης Μουσαφίρης, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Γιάννης Πάριος, Αλέκος Χρυσοβέργης, Σπύρος Γιατράς, Τάκης Σούκας, Σπύρος Παπαβασιλείου, Χρήστος Νικολόπουλος, Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι ορισμένοι μόνο από αυτούς που εμπιστεύτηκαν τραγούδια τους στο Στράτο.
Η εμπιστοσύνη όλων αυτών πήγαζε από την πίστη στο φαινόμενο Διονυσίου. Η μεγάλη έκταση της φωνής του, η βραχνάδα του, η δυνατότητα αλλαγής έκφρασης και ύφους ανάλογα με το θέμα του τραγουδιού, ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Ενώ μάλιστα το χάρισμα που εντυπωσίαζε ιδιαίτερα τους δημιουργούς των τραγουδιών του Στράτου, ήτανε η ικανότητά του να ηχογραφεί ταχύτατα τα τραγούδια τους, με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ξεκινούσε την ηχογράφηση το μεσημέρι και μέχρι το απόγευμα είχε τελειώσει όλον τον δίσκο, με την ερμηνεία του γεμάτη όπως ακούγεται στους δίσκους του! Ο Τάκης Σούκας, ο άνθρωπος που έγραψε τραγούδια για δεκάδες μεγάλους τραγουδιστές έχει δηλώσει «Ο Διονυσίου είναι ο μόνος τραγουδιστής που δεν έχασε ποτέ, ούτε για μια φορά στα τόσα χρόνια τον τόνο του!». Αυτή την στιβαρότητα της φωνής του έχει μνημονεύσει πολλές φορές και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Ο μεγάλος Στράτος Διονυσίου έφυγε απρόσμενα το πρωινό της 11ης Μαΐου 1990 από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στο λαϊκό πεντάγραμμο, σε ηλικία μόλις 55 χρόνων. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών και μετατράπηκε σε λαϊκό προσκύνημα στον άνθρωπο που, μόλις λίγες ώρες πριν, τους διασκέδαζε. Αδιαμφισβήτητα ένας τραγουδιστής αξεπέραστος, καθολικά αποδεκτός, έζησε τρεις δεκαετίες μέσα στην επιτυχία, την αναγνώριση και την καταξίωση. Αγάπησε το πάλκο όσο κανείς και όπως είχε υποσχεθεί, θα τραγουδούσε μέχρι το τελευταίο του βράδυ. Πράγματι, λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, τραγουδούσε στο μαγαζί «ΣΤΡΑΤΟΣ», ενώ νωρίτερα, το ίδιο απόγευμα, ηχογράφησε 9 τραγούδια για τον δίσκο «Ποιος άλλος» που κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά τον θάνατό του, κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Κατά τον Τάκη Μουσαφίρη, τον δημιουργό του δίσκου αυτού, το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε εκείνη την ημέρα, ήτανε το «Μη μ’ αφήνεις μόνο μου»...δεν πρόλαβε να τον δει να κυκλοφορεί...
Από εκεί και έπειτα ο Στράτος κυκλοφόρησε πλήθος τραγουδιών που έσπασαν κάθε ρεκόρ πωλήσεων: «Ο παλιατζής», «Ένας αϊτός γκρεμίστηκε», «Αγάπη μου επικίνδυνη», «Αφιλότιμη», είναι μερικές μόνο από τις μεγάλες του επιτυχίες. Ο Στράτος πρώτα έκανε επιτυχίες τα τραγούδια του μέσα στα μαγαζιά και έπειτα στους δίσκους. Ενδεικτικό είναι ότι στα μαγαζιά που δούλεψε, πρωτοτραγούδησε πάνω από 5.000 τραγούδια, εκ των οποίων επέλεγε αυτά που θα έβγαζε σε δίσκο. Ότι τραγούδι κυκλοφορούσε γίνονταν αμέσως επιτυχία. Παίρνοντας χάρη για τα υπόλοιπα δύο χρόνια της ποινής του, ο Στράτος αποφυλακίστηκε την άνοιξη 1976. Η περίοδος της φυλακής του στοίχισε, όμως δεν σταμάτησε το τραγούδι. Ο Διονυσίου ξαναβγαίνει στο τραγούδι πιο θριαμβευτικά από ποτέ, με πολύ μεγάλες επιτυχίες με μια διαδρομή 14 χρόνων σταθερά στην κορυφή. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο συνάδελφός και αδερφικός του φίλος Τόλης Βοσκόπουλος ο οποίος του στάθηκε στη δύσκολη αυτή στιγμή της ζωής του και το 1977 του έγραψε το τραγούδι «Αποκοιμήθηκα». Και δισκογραφικά αλλά και κάθε βράδυ στα μαγαζιά που δούλεψε, κάθε δουλειά του Στράτου ήτανε εγγυημένα επιτυχημένη. Μέχρι το τελευταίο του βράδυ στις 10 Μαΐου του 1990 στο δικό του πλέον μαγαζί «Στράτος» ο λαϊκός βάρδος ακτινοβολούσε στο πάλκο που υπηρέτησε πιστά για 31 χρόνια.
Τη δεκαετία του '80 ο Στράτος Διονυσίου έσπασε κάθε ρεκόρ πωλήσεων. Έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες, τραγούδια που όχι μόνο ακούγονται και σήμερα, αλλά βγαίνουν σε δίσκους, σε επανεκτελέσεις και σε διασκευές. Είναι λίγο-πολύ τα τραγούδια που όλοι κάποτε τραγούδησαμε και ακούγονται ως και σήμερα από τα ραδιόφωνα σαν να είναι καινούρια. «Υποκρίνεσαι», «Τα πήρες όλα», «Και λέγε-λέγε», «Άκου βρε φίλε», «Ο λαός τραγούδι θέλει», «Ο Σαλονικιός», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Εγώ ο ξένος», «Της γυναίκας η καρδιά», «Ο ταξιτζής» και πολλά άλλα. Παράλληλα συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού: Τάκης Μουσαφίρης, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Γιάννης Πάριος, Αλέκος Χρυσοβέργης, Σπύρος Γιατράς, Τάκης Σούκας, Σπύρος Παπαβασιλείου, Χρήστος Νικολόπουλος, Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι ορισμένοι μόνο από αυτούς που εμπιστεύτηκαν τραγούδια τους στο Στράτο.
Η εμπιστοσύνη όλων αυτών πήγαζε από την πίστη στο φαινόμενο Διονυσίου. Η μεγάλη έκταση της φωνής του, η βραχνάδα του, η δυνατότητα αλλαγής έκφρασης και ύφους ανάλογα με το θέμα του τραγουδιού, ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Ενώ μάλιστα το χάρισμα που εντυπωσίαζε ιδιαίτερα τους δημιουργούς των τραγουδιών του Στράτου, ήτανε η ικανότητά του να ηχογραφεί ταχύτατα τα τραγούδια τους, με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ξεκινούσε την ηχογράφηση το μεσημέρι και μέχρι το απόγευμα είχε τελειώσει όλον τον δίσκο, με την ερμηνεία του γεμάτη όπως ακούγεται στους δίσκους του! Ο Τάκης Σούκας, ο άνθρωπος που έγραψε τραγούδια για δεκάδες μεγάλους τραγουδιστές έχει δηλώσει «Ο Διονυσίου είναι ο μόνος τραγουδιστής που δεν έχασε ποτέ, ούτε για μια φορά στα τόσα χρόνια τον τόνο του!». Αυτή την στιβαρότητα της φωνής του έχει μνημονεύσει πολλές φορές και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Ο μεγάλος Στράτος Διονυσίου έφυγε απρόσμενα το πρωινό της 11ης Μαΐου 1990 από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στο λαϊκό πεντάγραμμο, σε ηλικία μόλις 55 χρόνων. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών και μετατράπηκε σε λαϊκό προσκύνημα στον άνθρωπο που, μόλις λίγες ώρες πριν, τους διασκέδαζε. Αδιαμφισβήτητα ένας τραγουδιστής αξεπέραστος, καθολικά αποδεκτός, έζησε τρεις δεκαετίες μέσα στην επιτυχία, την αναγνώριση και την καταξίωση. Αγάπησε το πάλκο όσο κανείς και όπως είχε υποσχεθεί, θα τραγουδούσε μέχρι το τελευταίο του βράδυ. Πράγματι, λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, τραγουδούσε στο μαγαζί «ΣΤΡΑΤΟΣ», ενώ νωρίτερα, το ίδιο απόγευμα, ηχογράφησε 9 τραγούδια για τον δίσκο «Ποιος άλλος» που κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά τον θάνατό του, κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Κατά τον Τάκη Μουσαφίρη, τον δημιουργό του δίσκου αυτού, το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε εκείνη την ημέρα, ήτανε το «Μη μ’ αφήνεις μόνο μου»...δεν πρόλαβε να τον δει να κυκλοφορεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου